Nie ma nic nowego w teleobiektywach zmiennoogniskowych o zakresie około 80-400 mm lub 100-400 mm, ale zazwyczaj są one dość duże i ciężkie. Obecne oferty Canon i Nikon dla ich lustrzanek cyfrowych ważą odpowiednio 1640 gi 1570 g, a oba modele są bardzo drogie. W 2017 roku Sigma wypuściła na rynek swoją „lekką bazookę” 100-400 mm, która choć ma węższą wartość przysłony f / 6,3 na długim końcu zakresu zoomu, stanowi tylko około dwie trzecie wagi i mniej niż połowę ceny. Sigma wypuściła teraz podobny obiektyw do aparatów bezlusterkowych, dostępny z opcjami mocowania Sony E i Leica L. Przechylając wagę na 1140 g (Sony) lub 1135 g (mocowanie L), Sigma 100-400 mm f / 5-6,3 DG DN OS Contemporary utrzymuje wagę, ale ma przeprojektowaną ścieżkę optyczną, nowy system autofokusa i konfigurowalny Przycisk blokady AF.
Specyfikacje
Mocowania: Sony E, Leica L.
Pełna ramka: tak
Autofokus: tak
Stabilizacja obrazu: tak
Konstrukcja soczewki: 22 elementy w 16 grupach
Kąt widzenia: 24-6 stopni
Łopatki przysłony: 9
Minimalna przysłona: f / 22-29
Minimalna odległość ostrzenia: 1,12-1,6 m
Maksymalny współczynnik powiększenia: 0,25x
Rozmiar filtra: 67mm
Wymiary: 86x197 / 199mm (L / Sony E)
Waga: 1135 / 1140g (L / Sony E)
Kluczowe cechy
Bezlusterkowce Sony mają już możliwość zakupu wysokowydajnego Sony FE 100-400mm f / 4,5-5,6 GM OSS, który nie jest dużo cięższy niż obiektyw Sigma, ale znacznie droższy, kosztuje około 2100 GBP / 2500 USD. Pomimo, że kosztuje znacznie poniżej połowy ceny, Sigma zawiera kilka droższych funkcji. Dostępny jest szybki i praktycznie bezgłośny system autofokusa z silnikiem krokowym, wraz z elektronicznie sprzężonym pierścieniem do ręcznego ustawiania ostrości, który działa z doskonałą precyzją. Oprócz przełącznika AF / MF dostępny jest ogranicznik zakresu autofokusa, który działa po obu stronach 6 m, oraz przycisk AF-Lock, który można dostosować do innych funkcji.
Podobnie jak w przypadku starszej edycji obiektywu z mocowaniem do lustrzanki cyfrowej „DG OS HSM”, nowy jest wyposażony w optyczny stabilizator z przełączanymi trybami statycznymi i panoramicznymi. Jedyną rzeczą, której brakuje w nowym obiektywie, są podwójne przełączane tryby „Custom”, które w starszym obiektywie umożliwiają zmianę parametrów, takich jak szybkość autofokusa i widoczność efektu stabilizacji w wizjerze, przy użyciu opcjonalnej stacji dokującej USB Sigmy. Rzeczywiście, wersja Sony z mocowaniem E nowego obiektywu nie ma nawet zgodnej stacji dokującej USB i nie ma żadnych opcji telekonwertera, chociaż stacja dokująca USB i oba telekonwertery TC-1411 / TC-2011 1,4x i 2x są dostępne dla edycji z mocowaniem L. Leica.
Podczas gdy starszy obiektyw do lustrzanek cyfrowych zawierał cztery elementy SLD (Special Low Dispersion), nowa edycja DN uzupełnia je również o najwyższej jakości element FLD („Fluorite” Low Dispersion). Element FLD to jeden z kawałków szkła o największej średnicy na przednim końcu soczewki.
Budowa i obsługa
Jakość wykonania jest bardzo dobra, pomimo stosunkowo lekkiej konstrukcji. Jest tam solidna mosiężna płyta montażowa, która jest wyposażona w uszczelnienie pogodowe. W konstrukcji zastosowano Sigma TSC (kompozyt stabilny termicznie), a lufa zawiera również sekcję ze stopu magnezu, do której można dopasować opcjonalny pierścień mocujący do statywu TS-111 Sigmy (139 GBP / 130 USD). Krytykowaliśmy starszą wersję obiektywu dla lustrzanek cyfrowych za brak opcjonalnego pierścienia do mocowania na statywie, więc cieszymy się, że jest on dostępny w wersji DN. Stopa pierścienia jest bezpośrednio kompatybilna z płytkami montażowymi w stylu Arca-Swiss.
Oryginalny obiektyw firmy Canon 100–400 mm miał mechanizm push-pull w stylu puzonu, służący do regulacji ustawienia zoomu. Trochę funkcji Marmite, niektórzy go uwielbiali, inni nienawidzili. Podczas gdy Canon powrócił do bardziej konwencjonalnego pierścienia zmiany ogniskowej w swoim najnowszym obiektywie 100-400 mm, Sigma oferuje jedno i drugie. Możesz ustawić zoom za pomocą dużego, umieszczonego z przodu pierścienia zmiany ogniskowej lub po prostu przesunąć przednią część obiektywu do przodu lub odciągnąć ją do tyłu. Rzeczywiście, kaptur z mocowaniem bagnetowym ma zintegrowany rowek na palec / kciuk do powiększania w ten sposób.
Występ
Szybkość autofokusa jest duża, aw testowanej przez nas wersji z mocowaniem E firmy Sony dobrze śledzi szybko poruszające się obiekty. Stabilizacja optyczna jest warta około 4 stopni i działa jeszcze lepiej w połączeniu ze stabilizacją w korpusie, w której znajduje się korpus aparatu głównego.
Chociaż obiektyw jest stosunkowo kompaktowy i lekki, z pewnością ma duży wpływ na jakość obrazu. W naszych testach laboratoryjnych i podczas fotografowania w świecie rzeczywistym okazał się niezmiennie ostrzejszy niż starszy obiektyw oparty na lustrzance cyfrowej w centralnych, środkowych i brzegowych obszarach kadru w całym zakresie ogniskowych i przysłon. Kolorowe obwódki są jeszcze bardziej pomijalne niż w starszym obiektywie, chociaż dystorsja poduszkowa może być nieznacznie bardziej zauważalna w zakresie 300–400 mm zakresu ogniskowych. Ogólnie rzecz biorąc, obiektyw ten przewyższa swoją wagę i cenę, jeśli chodzi o wydajność i jakość obrazu.
Przykładowe obrazy
Testy laboratoryjne
Ostrość:
Wyniki ostrości na dwóch poniższych wykresach są tworzone przez fotografowanie monochromatycznej karty testowej pokrytej wieloma ostrymi granicami między czernią a bielą. Obraz ten jest następnie oceniany przez specjalistyczne oprogramowanie, a stopień rozmycia na granicach kontrastu w środku, środku i na krawędziach obrazu jest konwertowany na wartość częstotliwości przestrzennej w celu określenia, ile szerokości linii na wysokość obrazu jest w stanie rozwiązać obiektyw. Wyższa częstotliwość przestrzenna odpowiada większej liczbie drobniejszych linii na danej odległości, którą może rozróżnić soczewka - ta liczba to wynik ostrości.
Centralna ostrość jest najlepsza w zakresie 200-300 mm zakresu ogniskowych, ale ogólnie ostrość jest imponująca dla wszystkich ogniskowych, w całym kadrze obrazu. Ostrość jest bardzo dobra przy fotografowaniu z szerokim otworem, co ma kluczowe znaczenie dla stosunkowo „małej przysłony”.
Frędzle:
Wyniki aberracji chromatycznej są obliczane przy użyciu tego samego wykresu, którego używamy do pomiaru ostrości. Tym razem oprogramowanie przetwarzające ocenia ostre granice kontrastu czerni i bieli i określa szerokość w pikselach kolorowej obwódki, która oddziela czerń od bieli - im większa szerokość prążka, tym większy - i gorszy - wynik prążka.
Kolorowe obwódki są całkowicie pomijalne, nawet na skrajnych krawędziach i rogach ramki obrazu. Dotyczy to całego zakresu ogniskowych i wszystkich dostępnych wartości przysłony.
Zniekształcenie:
Na górze i na dole naszej tabeli testów obiektywów znajdują się poziome czarne paski, które biegną przez całą szerokość. Soczewka, która wybrzusza te linie w kierunku krawędzi kadru, powoduje zniekształcenie beczkowate, którego stopień jest wskazywany przez wynik ujemny. Zniekształcenie kurczące się (poduszkowate), zwykle wytwarzane przez teleobiektyw, daje pozytywny wynik. Im wyższa liczba - dodatnia lub ujemna - tym większe zniekształcenie. Wynik zerowy oznacza brak zniekształceń.
Zniekształcenie poduszkowate może być nieznacznie zauważalne przy dłuższych ustawieniach zoomu, ale jest dość jednolite i bardzo łatwe do skorygowania na etapie edycji.
Werdykt
Typowe dla linii soczewek „Contemporary” Sigmy, 100-400 mm DG DN OS ma na celu uzyskanie dobrych wyników w kompaktowym i lekkim opakowaniu, w konkurencyjnej cenie wywoławczej. Ma atuty w jakości obrazu, zapewniając doskonałą ostrość i kontrast, jednocześnie ograniczając do minimum kolorowe obwódki, zniekształcenia, zjawy i flary. Jest droższy niż oryginalna wersja DG OS HSM z mocowaniem do lustrzanki cyfrowej, ale dzięki poprawie jakości obrazu jest wart dodatkowych nakładów.
Najlepsze obiektywy 100-400mm
Najlepsze obiektywy Sony: najlepsze obiektywy do bezlusterkowców Sony
Najlepsze budżetowe teleobiektywy
Najlepsze obiektywy do fotografii ptaków
Najlepszy monopod: idealne wsparcie dla teleobiektywów i słabego oświetlenia
Recenzja Sigma fp
