Powyżej © Florian Kunde
Wprowadzenie
Kontrolowanie głębi ostrości (DOF) to jedna z pierwszych umiejętności, które fotograf musi opanować. Chociaż można to postrzegać jako po prostu techniczny efekt uboczny konieczności kontrolowania ilości światła wpadającego do obiektywu, za pomocą przysłony, zakres ostrości w obrazie ma bezpośredni artystyczny wpływ na skuteczność ostatecznej klatki. .
Dlatego ważne jest, aby użytkownik aparatu wiedział, w jaki sposób DOF zmienia atmosferę obrazu i jak można go wykorzystać do skierowania uwagi widza.
Po opanowaniu tych podstaw można zbadać ogromne możliwości tworzenia kreatywnych obrazów, jakie oferuje zmienna ostrość, tak aby można było zastosować profesjonalne trendy w stylu.
Typowe błędy, które często popełniają początkujący, koncentrują się wokół punktu skupienia i tego, jak odnosi się to do ogólnej głębi ostrości w całej kompozycji.
Często pomijanym czynnikiem powodującym DOF wśród tych nowych fotografów jest miejsce w kadrze, w którym znajduje się punkt ostrości - jeśli jest bliżej na pierwszym planie, mniej dalekiego tła zostanie zakryte, podczas gdy ustawienie ostrości w środku kadru może oznaczać, że nie pierwszy plan lub tło jest wystarczająco ostry.
Jednak ta złożona zależność między przysłoną / stopniem a odległością ogniskowania pozwala na wiele podejść do każdej sceny i obiektu, generując wiele „spojrzeń” i swobodę eksperymentowania.
Tutaj zbadamy wiele aspektów DOF i jak możemy ocenić każdy temat, aby znaleźć najbardziej odpowiedni i kreatywny sposób na skupienie się na scenie.
Chociaż matematyka stojąca za DOF jest złożona, z praktyką można przewidzieć, w jaki sposób można połączyć kompozycję, ogniskową i aperturę, aby zawęzić lub rozszerzyć kontekst, określając, gdzie widz najpierw patrzy i jak postrzega obiekt jako część jego otoczenia.
Zbadamy, w jaki sposób można artystycznie wykorzystać skupienie w każdym z głównych gatunków fotografii, przezwyciężając typowe wyzwania i wykorzystując brak drobnych szczegółów, aby zachęcić do emocjonalnego związku z naszymi odbiorcami.
Twórz niepowtarzalne krajobrazy
Fotografia krajobrazowa jest najczęściej kojarzona z użyciem mniejszych ustawień przysłony, aby zmaksymalizować głębię ostrości w jak największym stopniu, aby uzyskać ostrość od przodu do tyłu.
Jest to zrozumiałe podejście, ponieważ często występuje atrakcyjny szczegół zarówno na bliskim pierwszym planie, jak i na dalekim tle, bez których scena może nie mieć dramatyzmu i wpływu.
Standardową strategią w przypadku zdjęć krajobrazowych i scenicznych jest zastosowanie wartości f / stop f / 8 lub większej i ogniskowanie na odległość hiperfokalną, aby dokładnie obliczyć, jak najlepiej objąć całą klatkę strefą ostrości.
Ta taktyka nie jest pozbawiona wyzwań, ponieważ użycie bardzo małych apertur może spowodować utratę drobnych szczegółów w wyniku dyfrakcji, co oznacza, że fotograf często musi znaleźć odpowiedni kompromis między szczegółami renderowanymi przez odpowiednią głębię ostrości a szczegółami utraconymi przez rozmycie soczewkowe.
Dlatego są chwile, kiedy dążenie do maksymalnej głębi ostrości nie jest najlepszym podejściem, a praca z kreatywnym rozmywaniem jest lepszą drogą do zapadających w pamięć zdjęć o wysokiej jakości.
Efekt ograniczenia ostrości w scenikach nie jest nowym stylem - w rzeczywistości na zdjęciach wykonanych przy użyciu sprzętu wielkoformatowego płytkie DOF mogą być nieuniknione, nawet przy minimalnych ustawieniach przysłony.
Po opanowaniu tych podstaw można zbadać ogromne możliwości tworzenia kreatywnych obrazów, jakie oferuje zmienna ostrość
Chociaż szersze ogniskowe są zwykle stosowane w przypadku krajobrazów, pokazując szersze spojrzenie na lokalizację, węższe zakresy ostrości mogą być nadal używane do wyodrębniania poszczególnych obszarów sławy, które zasługują na większą uwagę widza.
Czasami zmniejszając ekstremalną ostrość pierwszego planu i tła, tak aby przekazać tylko wrażenie cech tych obszarów, można uzyskać świeższą, bardziej skłaniającą do myślenia kompozycję. Spróbuj fotografować z przysłoną f / 2.8, aby położyć większy nacisk na teksturę.
Łącząc to z niską perspektywą i szerokim obiektywem, drobne szczegóły mogą być pokazane w kontekście sceny jako całości, bez konkurujących szczegółów w tle.
Inną popularną techniką jest strzelanie w światło, które generuje silną poświatę przy dużych przysłonach. Jest to szczególnie skuteczne rano lub wieczorem, gdy słońce znajduje się pod mniejszym kątem i może być używane do mieszania kolorów wzdłuż horyzontu z niebem.
W efekcie elementy sceny są renderowane jako kształty podobne do impresjonistów, co daje widzowi poczucie charakteru miejsca, bez odwracania uwagi od obszarów znajdujących się w pobliżu kamery.
Master DOF do portretów
Shallow DOF jest połączona z gatunkiem portretowym, z rozpraszającym się tłem w ujęciach ludzi przy użyciu szerokiej przysłony, co stanowi jedną z pierwszych technik, których uczymy się jako nowi fotografowie.
Krytycznymi elementami zdjęcia portretowego są oczy, więc każda technika, która ogranicza uwagę do tego obszaru kadru, jest korzystna. Sposób, w jaki używamy do tego celu selektywnej ostrości, jest jednak zmienny, z dużym miejscem na wkład artystyczny.
Zmiana względnego kąta aparatu względem obiektu może znacznie zmienić wygląd ostatecznej klatki, podobnie jak odległość robocza między obiektywem a obiektem.
Jedną z kreatywnych opcji jest objęcie emocjonalnej mocy oczu i odizolowanie ich za pomocą mocniejszego przycięcia i „super” płytkiej głębi ostrości.
Skorzystaj z jasnej stałoogniskowej z maksymalnym otworem przysłony co najmniej f / 1,8 lub nawet z obiektywem makro, aby wykorzystać bardzo bliskie ogniskowanie, aby uzyskać ostrość, która spada już po kilku milimetrach.
W połączeniu z silnie kierunkowym oświetleniem można to wykorzystać do uzyskania bardzo kinowego wyglądu.
Ponadto poeksperymentuj z ustawieniem aparatu pod odpowiednim kątem, aby podkreślić spadek ostrości, przesuwaniem się w dół ciała fotografowanego - stanie w podwyższonej pozycji i skierowanie aparatu w dół, gdy obiekt patrzy w górę w stronę obiektywu, daje znacznie bardziej dynamiczną perspektywę niż podczas fotografowania w poziomie, z poziomu oczu.
Alternatywnie użyj głębokiej głębi ostrości, aby powiększyć swoje otoczenie. W plenerze znajdź jednolite tło, takie jak szereg drzew lub rozległe pole, i ustaw przysłonę na około f / 11, używając ogniskowej od 20 mm do 35 mm.
Dzięki temu więcej części środkowej będzie ostre, a odległe tło będzie dostrzegalne, ale dyskretne. W słoneczny dzień niedoświetlenie tła o około 1 stop i dodaj błysk wypełniający, aby uzyskać nastrojowy styl popularny we współczesnych portretach środowiskowych.
Podczas oświetlania zdjęć zastanów się, jak głębia ostrości wpłynie na wygląd świateł i cieni. W przypadku obrazów o małej ostrości unikaj rozpraszania jasnych świateł jako obszarów o wybielonym kolorze i pamiętaj, że winietowanie krawędzi może być bardziej widoczne w obszarach o niskiej szczegółowości.
Twórz głębię obrazów natury
W fotografii jest wiele okazji, kiedy gatunek staje się synonimem pewnego stylu, który staje się „standardowym” podejściem przyjmowanym przez początkujących fotografów, ale jest obecny raczej ze względów technicznych niż artystycznych.
Dominującym przykładem jest głębia ostrości - podczas gdy rozmycie tła z pewnością ma zalety twórcze i często jest efektem zamierzonym, w innych przypadkach jest jedynie produktem ubocznym potrzeby stosowania szerszych apertur.
Fotografia przyrodnicza i akcji najczęściej wymaga zastosowania krótkich czasów otwarcia migawki, aby zamrozić ruch w kadrze. mi
w stosunkowo dobrym świetle, aby umożliwić stosowanie ekspozycji 1/1000 s i krótszych, soczewki prawdopodobnie będą musiały być używane szeroko otwarte lub blisko najmniejszej wartości f /, co skutkuje węższą ostrością. Dlatego warto wiedzieć, jak wykorzystać tę cechę, aby uzyskać najlepszy efekt.
Spadek ostrości nie musi ograniczać się do obszarów znajdujących się za obiektem - komponując tak, aby rozmyte, bliskie elementy pierwszego planu, takie jak roślinność, zachodziły na kluczowe strefy kadru, generowane przez nie rozproszone rozmywanie kolorów może wprowadzić dodatkową energię i żywiołowość obrazu.
Takie naturalne ramy mogą również pomóc lepiej oddać środowisko, w którym znajduje się obiekt, w celu uzyskania naturalnie wyglądającej fotografii, która sprawia, że widz czuje się tak, jakby sam znajdował się w polu.
Praca z kolorem to technika szeroko stosowana przez profesjonalnych fotografów korzystających z kreatywnego DOF.
Kiedy coś jest nieostre, szczegóły są usuwane, pozostawiając tylko kolor i ton do pracy. Zmień ogniskową i baw się odległością obiektu, aby odkryć, jak kolory mieszają się ze sobą, gdy pozornie zmieniają się względne rozmiary obiektów.
Spróbuj połączyć ze sobą dopełniające się kolory, zmieniając kąt fotografowania.
Zaletą korzystania z długiego teleobiektywu, takiego jak 500 mm, w połączeniu z przysłoną f4, jest to, że nawet w szerszych kompozycjach w kadrze dalekie tło pozostaje skutecznie rozmyte.
Pomaga w tym kompresja teleobiektywu, która sprawia, że elementy tła w kadrze wydają się większe i bliżej obiektu. Zmień pozycję fotografowania, aby podkreślić perspektywę, pokazując różne poziomy szczegółów, gdy oko wnika głębiej w obraz.